ஜனநாயக ஆளுகையில் தகவல் அறியும் உரிமை என்பது ஒரு மிகப் பெரிய புரட்சி எனலாம். ஒரு எம்.பியைக்காட்டிலும் ஒரு குடிமகளை அதிகாரமுள்ளவளாக ஆக்கியுள்ளது இச்சட்டம். எம்.பிக்களே நாடாளுமன்றத்தில் பேசுவதற்கான தகவல்களை ஆர்.டி.ஐ மூலம் பெறக்கூடிய நிலை உள்ளது.
பல ஊழல்கள் இச்சட்டத்தின் உதவியுடன் வெளிப்படுத்தப்பட்டன. உச்சநீதிமன்ற நீதிபதிகள் தாமாகவே முன்வந்து தம் சொத்துக் கணக்கை வெளியிட வேண்டிய நிர்ப்பந்தத்தை இச்சட்டம் உருவாக்கியது.
கருப்புப் பணம், வெள்ளைப் பணம், கார்ப்பரேட் பணம் எல்லாம் அரசியலைக் குட்டிசுவராக்கியுள்ளன எனப் புலம்பும் அரசியல்வாதிகள் ஆர்.டி.அய் சட்டத்தின் மூலம் அடைந்துள்ள இந்தப் பொன்னான வாய்ப்பை ஏன் இத்தனை வெறித்தனத்துடன் எதிர்த்து வெற்றிப் புன்னகை புரிகின்றனர்? ஏன் மக்களைக் கண்டி இப்படி இவர்கள் அஞ்சி நடுங்கவேண்டும்?
இவர்கள் கேட்கும் கேள்விகளுக்கு எல்லோரும் பதில் சொல்ல வேண்டுமாம்? ஆனால் இவர்கள் மக்களின் கேள்விகளுக்குப் பதில் சொல்ல மாட்டார்களாம். எல்லோரும் ஆர்டி.அய் சட்டத்திற்குள் வருவார்களாம். Representation of the People Act க்குக் கீழுள்ளவர்கள் மட்டும் வரமாட்டார்களாம். என்ன நியாயம் இது?
மேலும் விபரங்களுக்கு
காங்கிரசிலிருந்து பா.ஜ.க வரை. இந்துத்துவவாதிகளிடமிருந்து இடது கம்யூனிஸ்டுகள் வரை கைகோர்த்துக் கொண்டு ஒரு காரியத்தை வெற்றிகரமாகச் சாதித்துள்ளனர். அதுதான் தகவல் அறியும் உரிமைச் சடடத்திலிருந்து தங்களுக்குத் தாங்களே விலக்களித்துக் கொள்வது.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக