ஆறு தன் வஞ்சத்தை தீர்த்துகொல்கிறது!

ஆறு தன் வஞ்சத்தை தீர்த்துகொல்கிறது!

சுடுகாடு போல காட்சியளிப்பது நமதூர் ஆறுதான் அது!

• ஆற்றங்கரை ஓரத்திலே மீன் குஞ்சுகளை பிடித்து விளையாடியதும்,
• பள்ளி விடுமுறை நாட்களில் நண்பர்களோடு  கும்மாளம் அடித்து விளையாடியதும்,
• வீட்டுக்கு தெரியாமல் ஆற்றில் ஊத்து தண்ணீர் அருந்தியதும்,

நாம் மறக்க நினைத்தாலும் கடந்த காலங்கள் இதை நம் மனதில்
நிலைநிருத்தியே காட்டும். 

எவ்வளவோ நம் தேவைக்கு ஆற்றை அனுபவித்த நாம், அதை பராமரிக்க மரணத்தின் விளைவு, நம்மை அது மறந்துவிட்டது. இன்று மணலை அல்லகூட நம்முடைய ஆறு நமக்கு மறுக்க அதுவே காரணம்.

நம்முடைய தேவை தீர்ந்தால் போதும் என்று ஊருக்கு வெளிப்புறத்தில் மணலை அல்லாமல், நாம் மணலை நமது ஊருக்கு முன்பகுதியில் சுரண்டுவதோடு மட்டுமில்லாமல் வெளியூர் காரர்களுக்கும் இடம் கொடுத்தோம். சுயநலமே கொண்டு வாழ்ந்ததினால்தான் இன்று நம்முடைய ஆறு தன் வஞ்சத்தை தீர்த்துகொல்கிறது!

ஊர் நிர்வாகத்தை தன் கட்டுபாட்டில் வைத்திருக்கும் ஜமாத்தாகட்டும், பஞ்சாயத் போடு தலைவராகட்டும், பொதுமக்களாகிய நாமாகட்டும், இதைபற்றி சிந்திக்க தவறியதன் விளைவு, ஆறு என்பது இனிவருபவர்களுக்கு ஒரு கேள்விக்குறியாகவே உள்ளது!

சுகாதாரத்தோடு வாழ்ந்தோம் என்று கூறுவதற்கு ஒரே அதாரம் இந்த ஆறுதான் என்பதை  நாம் உணர்ந்து நடப்போம்!

நடத்தி காட்டுவார்களா? ஊர் தலைவர்களும், பேரூராட்சி பொருப்புதாரிகளும்.

இனிவரும் காலங்களிலாவது குப்பைகளை கொட்டாமலும், மணலை ஊருக்கு உட்பட்ட பகுதியில் அல்லாமலும் (இருந்தால் தானே அள்ளுவதற்கு) இறைவனிடம் பிராத்தனை கேட்டவண்ணம் இருந்தால், வரும் காலங்களில் இது பசுமையாக நமக்கு காட்சியளிக்கும் இன்ஷா அல்லாஹ்.....

நமது நிருபர்.